piątek, 31 lipca 2015

Zapowiedzi książkowe na sierpień 2015


Sierpień już tuż, tuż, warto więc przyjrzeć się bliżej, jakich perełek możemy oczekiwać w tym miesiącu od kochanych wydawców ;) To co, gotowi na krótki przegląd przez interesujące tytuły?

Tytuł: Jak być szczęśliwym (albo chociaż mniej smutnym)?
Autor: Lee Crutchley
Wydawnictwo: Otwarte
Liczba stron: 160
Data wydania: 10 sierpnia 2015

Z opisu wynika, że to książka idealna na depresję. Mam szczerą nadzieję, że w taką nie wpadnę podczas jesiennej pogody (no, chyba, że czekając na najnowszy sezon iZombie i Reign!), ale mimo wszystko chyba warto się z nią zapoznać. Poza tym, skoro będziemy mogli do woli wybazgrać nasze zmartwienia, to aż wstyd przejść obok niej obojętnie.

Tytuł: Oddam ci słońce
Autor: Jandy Nelson
Wydawnictwo: Otwarte
Liczba stron: 376
Data wydania: 10 sierpnia 2015

Opis mówi niewiele, ale zapowiada bardzo emocjonalną i złożoną kompozycję, która zakończyć się może na wiele sposobów. Poza tym, podoba mi się motyw podwójnej okładki - z jednej strony Jude, z drugiej Noah. Nie ma co, Wydawnictwo Otwarte same perełki proponuje swoim czytelnikom w tym miesiącu!


Tytuł: Delirium. Trylogia
Autor: Lauren Oliver
Wydawnictwo: Otwate/Moondrive
Liczba stron: 900
Data wydania: 3 sierpnia 2015

To jest właśnie ta pozycja, za którą kocham to wydawnictwo. Nie posiadam jeszcze ani jednego tomu Delirium, więc nadarzyła się właśnie świetna okazja aby nabyć całą trylogię, wraz z dodatkowymi opowiadaniami! Już nie mogę się doczekać :3


Tytuł: Dotyk Julii. Trylogia
Autor: Tahereh Mafi
Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive
Liczba stron: 800
Data wydania: 3 sierpnia 2015

Tutaj coś dla tych, którzy trylogię pani Mafi mają jeszcze przed sobą. Osobiście jestem już po wszystkich trzech częściach i muszę serdecznie polecić tę historię absolutnie wszystkim, którzy uwielbiają dystopię i romanse :) Do tego, w książce zawarte są wszystkie trzy opowiadania, z pewnością więc jest to gratka dla wszystkich, którzy chcą uzupełnić swoją kolekcję!


Tytuł: Ekspozycja
Autor: Remigiusz Mróz
Wydawnictwo: Filia
Liczba stron: -
Data premiery: 12 sierpnia 2015

Z twórczością tego autora nie miałam jeszcze do czynienia, ale zachęcają do tego bardzo pozytywne opinie niemal wszystkich jego książek. Wkrótce będę miała jednak szansę nadrobić zaległości, bo oto wychodzi najnowszy kryminał tego autora, który dotyczyć będzie... zbrodni na Giewoncie. Nie powiem, opis nastraja niezwykle pozytywnie do lektury, mam nadzieję, że się nie zawiodę :)


Tytuł: Zniewoleni
Autor: Emma Chase
Wydawnictwo: Filia
Liczba stron: -
Data premiery: 26 sierpnia 2015

Z początku byłam nastawiona raczej negatywnie do tej powieści, ale po paru pozytywnych opiniach i zachętach przekonałam się do niej. Nie czytałam co prawda dwóch wcześniejszych tomów, ale z tego co zrozumiałam, książkę można także czytać jako osobną powieść. Może i nie jest to moje must have na najbliższy czas, ale mimo wszystko, kiedyś na pewno sięgnę...


Tytuł: Uniwersum Metro 2033. Otchłań
Autor: Robert J. Szmidt
Wydawnictwo: Insignis
Liczba stron: 384
Data premiery: 26 sierpnia 2015

O tej serii słyszałam bardzo wiele dobrego, podobnie z resztą jak o samym Dmitrze Gluhovsky'im. Najnowsza książka zapowiada się na oryginalną powieść postapokaliptyczną i jedynie motywuje mnie do tego, by nadrobić poprzednie części :)



Tytuł: Piękna katastrofa
Autor: Jamie McGuire
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 464
Data premiery: 5 sierpnia 2015

Wznowienie książki w nowej, pasującej do kontynuacji okładce wydaje się naprawdę świetnym pomysłem, co z resztą bardzo pochwalam :) Sama powieść zbiera całkiem sporo pozytywnych recenzji, mimo tego, że to (sądząc po opisie) typowy romans. Być może sięgnę kiedyś, kiedy będę potrzebowała czegoś stricte odmóżdżającego :D


Tytuł: Chodząca katastrofa
Autor: Jamie McGuire
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: -
Data premiery: 5 sierpnia 2015

Nie ma co tu dużo pisać - jestem pewna, że wiele osób czekało na kontynuację Pięknej katastrofy i oto się doczekaliście! Sama muszę najpierw wybadać pierwszą część, sprawdzić jak mi się spodoba, a dopiero później pomyślę nad Chodzącą katastrofą



Tytuł: Najczarniejszy strach
Autor: Harlan Coben
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 400
Data premiery: 5 sierpnia 2015

Jak dobrze pamiętacie, Odnaleziony tego autora bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, więc czemu by nie spróbować zmierzyć się z tą pozycją Harlana Cobena? Zwłaszcza, że zostaje wydana w nowej, dużo ciekawszej (moim zdaniem) okładce :) Opis jest naprawdę intrygujący i bardziej zapowiada mocny thriller niż kryminał, jak miało to miejsce w przypadku Odnalezionego       - koniecznie więc muszę zdobyć!


Tytuł: Łuska w cieniu
Autor: Rachel Hartman
Wydawnictwo: MAG
Liczba stron: 480
Data premiery: 26 sierpnia 2015

Pierwsza część tej serii (niestety!) jeszcze przede mną, a tu już druga wkrótce pojawi się na księgarnianych półkach! Opis Serafiny zapowiadał kawał dobrego, ciężkiego fantasy, które jednak wpasowuje się idealnie w moje klimaty, bo w końcu jest głównie o smokach. Zdecydowanie czas zacząć nadrabiać zaległości...


Tytuł: Źródło. Wiedźmy z Savannah 2
Autor: J.D.Horn
Wydawnictwo: Feeria Young
Liczba stron: 408
Data premiery: 12 sierpnia 2015

Ród tego autora nie za bardzo przypadł mi do gustu, może dlatego, że miałam zbyt wysokie oczekiwania co do niego. Niestety, nawet świetny finał nie uratował tej pozycji, dlatego do kontynuacji podchodzę nieco sceptycznie. Jednak nie spisuję jej od razu na straty, kto wie, może jeszcze czeka na mnie jakaś niespodzianka?


Tytuł: Wybrana o zmroku
Autor: C.C.Hunter
Wydawnictwo: Feeria Young
Liczba stron: 440
Data premiery: 27 sierpnia 2015

Zdecydowany must have i to bez dwóch zdań. Czemu? Bo książki C.C.Hunter to gwarantowany odpoczynek i świetna zabawa w Wodospadach Cienia - może i nie jest to najambitniejsza lektura, ale zapewniam Was, że przepadniecie w świecie Kylie i jej przyjaciół. Jeśli więc szukacie idealnej lektury na wakacyjny relaks to seria Wodospady Cienia jest dla Was :)

poniedziałek, 27 lipca 2015

1/W świecie seriali: iZombie - sezon 1

[źródło]
iZombie
Gatunek: Horror, Kryminał, Komedia
Twórcy: Diane Ruggiero, Rob Thomas
Sezony: 1 (2 w trakcie realizacji)
Obsada: Rose McIver - Olivia "Liv" Moore
Malcolm Goodwin - Clive Babinaux
Rahul Kohli - Dr Ravi Chakrabarti
David Anders - Blaine DeBeers
Robert Buckley - Major Lilywhite

[źródło]
Czy kojarzycie, żebym kiedykolwiek na blogu recenzowała JAKIEKOLWIEK dzieło o zombie? Film? Książkę? Serial? No właśnie - ja też sobie tego nie przypominam. A wiecie czemu? Bo tego nie lubię. Nie lubię latających mózgów, żywych trupów i w sumie wszystkiego, co związane z zombie.  

Jak więc doszło do tego, że w ogóle zwróciłam baczniejszą uwagę na ten serial? Wszystko dzięki Natalii z bloga Książka Uskrzydla (dzięki jeszcze raz, droga imienniczko! ;)) która to zwróciła moją uwagę na tą produkcję na fanpage'u bloga. Szukałam czegoś oryginalnego, wciągającego i zabawnego, a kiedy tylko przeczytałam w komentarzu, że to "połączenie lekkiego kryminału, komedii i fantastyki" to już wiedziałam, że oto znalazłam coś idealnego dla mnie! I nie ważne, że główną rolę odgrywają zombie - podświadomie czułam, że mimo to serial okaże się czymś naprawdę wartym obejrzenia.

Olivia Moore ma świetną pracę i idealnego narzeczonego, z którym chce spędzić resztę życia. Wszystko byłoby jak w raju, gdyby nie jedna pechowa impreza na statku. Dziewczyna zostaje przypadkowo przemieniona w zombie przez jednego z imprezowiczów i budzi się następnego dnia z dziwnym pragnieniem jedzenia ludzkich mózgów. Zaczyna więc pracę w kostnicy, jednak z pobieraniem "pokarmu" wiąże się jedno ale - Liv przejmuje część wspomnień od zmarłego. Tym sposobem, dziewczyna pomaga policji rozwiązać zagadki brutalnych morderstw.
[źródło]

Nie jestem ekspertką, jeśli chodzi o dzieła związane z zombie, ale mam nieodparte wrażenie, że ten serial wybija się pośród inne ze swojego gatunku. Z jednej strony, mamy tutaj kryminalne zagadki, morderstwa i tajemnice, z którymi mierzą się główni bohaterowie, z drugiej zaś czarny humor to drugie imię tej produkcji! Prym w tej dziedzinie zdecydowanie wiedzie Ravi, czyli szef  Liv w jej nowej pracy. Jego dość specyficzne podejście do spraw życia i śmierci mówi samo przez się, że ten człowiek musi być nieźle pokręcony. I uwierzcie mi - jest! Chociaż biorąc pod uwagę wszystko, nie dziwię się, że jest takim wariatem. Trudno w końcu być patologiem i przyjacielem zombie, a jednocześnie cały czas pozostać przy zdrowych zmysłach.

Ale jeszcze trudniej byłoby być Liv, której nie dość, że wszystko zwaliło się na głowę, to jeszcze problemy tylko przybywają. A mimo wszystko, mam wrażenie, że to ta natura zombie sprawiła, że stała się bardziej sarkastyczna i odporna na wiele czynników. Poza tym, jej umiejętności przekształcenia wszystkiego w żart są dalece lepsze, niż możecie to sobie wyobrazić. Liv trudno zakwalifikować pod jakikolwiek typ bohaterki, bo jest po prostu oryginalna. Tak po prostu, sama z siebie. Jednocześnie, otacza ją trochę aura zombiastycznej obojętności, która jednak mieści się w normie - nie jest to bowiem jedna z tych żywych trupów, które powłóczą nogami ze zwieszoną głową. Wręcz przeciwnie - w miarę upływu czasu odniosłam wrażenie, że praca w kostnicy i możliwość pomocy wymierzenia sprawiedliwości dają jej jakąś radość, a jednocześnie stają się życiową misją.

Najciekawszym motywem, był chyba właśnie ten kryminalny, bo w każdym odcinku mamy do
Najlepsi :) [źródło]
czynienia z inną sprawą, innym morderstwem. W każdym więc odcinku Liv zjada mózg innego "pechowca" i otrzymując w ten sposób jego wspomnienia, stara się pomóc w śledztwie. Wraz z Clivem, czyli policjantem z komendy, który jest swego rodzaju zwierzchnikiem Liv i Raviego, jeżdżą w teren i starają się znaleźć jak najwięcej śladów i dowodów na potencjalnego zabójcę. Zwroty akcji w takich momentach są nieuniknione, co sprawia, że od czasu do czasu można nieco pogubić się w danej sprawie, jednak, jeśli o mnie chodzi, bardzo szybko wracałam do głównego wątku.

Mamy więc już naszą główną zombie, Liv, mamy także jej szefa w kostnicy (a jednocześnie przyjaciela i jedyną osobę, która zna jej sekret), czyli Raviego, a także Clive'a, który zamyka tę trójkę detektywów. Oprócz tych postaci, bardzo ważną rolę odgrywa Major, czyli były narzeczony Liv. Z początku jego wątek jest odłożony na bok, nawet nieco pominięty, ale im głębiej brniemy w tę historię, tym jego rola staje się coraz bardziej znacząca. Nie będę więc zdradzać Wam zbyt wiele, powiem jedynie, że Major mocno namiesza (i to parokrotnie) nie tylko w życiu Liv...

Osobiście, bardzo podobał mi się początek serialu. Nie było rozwlekanej akcji, nie wiadomo jak długich wstępów, ale krótkie (naprawdę krótkie) przedstawienie życia Liv przed niefortunnym wypadkiem, a następnie od razu przeskok do teraźniejszości. Żadnych zbędnych refleksji, wszystko utrzymane w dynamicznym tempie, które od razu podpowiada widzowi, że w tym serialu nie ma co liczyć na nudę. I uwierzcie mi - nie było ani chwili, w której miałabym ochotę włączyć przycisk pauzy. Naprawdę. To spore osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że nawet w moich poprzednich ulubieńcach zdarzały się momenty, kiedy zbyt zmęczona i znudzona, na chwile stopowałam oglądanie, po to, by powrócić do niego dopiero za jakiś czas. Tutaj nie ma o tym mowy. I to jest naprawdę świetne.

[źródło]
Jedną ważną postacią, o której jeszcze nie wspomniałam, był Blaine, czyli drugi zombie, którego poznajemy po raz pierwszy w drugim odcinku. Tego bohatera albo się kocha albo nienawidzi. A przynajmniej mam takie wrażenie. Bo moja opinia o nim waha się skrajnie, od jednego do drugiego. Bo raz uwielbiałam go za jego humor, za charakter, za to, że tak bardzo dawał się we znaki Liv. A innym razem nienawidziłam (ci co oglądali, wiedzą czemu). Tak czy siak, jestem jednak zaintrygowana jego wątkiem w następnym sezonie, zwłaszcza, że końcówka serialu była bardzo niejednoznaczna, zatem po prostu muszę wiedzieć, co się z nim stanie w kontynuacji.

Ah, no i jest jeszcze Lowell. Nie będę o nim pisać zbyt wiele, bo z pewnością wiele bym Wam zaspoilerowała, dlatego powiem jedynie, że jeśli o ukochanego Liv chodzi, to dużo przeżyje, dużo się będzie działo z jego udziałem.

Cudowny Bradley James... idealny! <3 [źródło]
Pozytywnie zaskakuje także koniec sezonu. Finałowy odcinek to miejsce, gdzie krzyżują się wszystkie wątki, gdzie wszystkie skrywane tajemnice wychodzą na jaw (no, prawie wszystkie), gdzie przeżyjecie zawał serca i jednocześnie rzucicie Waszym komputerem/tabletem w ścianę, bo będziecie tak źli, że jest tylko 13 odcinków pierwszego sezonu, a drugi ma się pojawić dopiero 6 października. Czyli za 71 dni. Czyli za 1 704 godziny (no, może już nieco mniej). Czyli to zdecydowanie za dużo czekania. A mimo to, trzeba wytrwać i ja już zagryzam zęby i staram się cierpliwie dotrwać do tego czasu, co na pewno się nie uda.

iZombie to serial, jakiego brakowało na rynku. Nie jest tasiemcem (dla tych, którzy się już wciągnęli, to z kolei może stanowić problem...), nie jest rozwleczony w akcji, ale dynamiczny, ciekawy, pełen zagadek i tajemnic. Jednocześnie, wszyscy bohaterowie są świetnie zagrani (wielkie brawa dla obsady - gra aktorska na najwyższym poziomie!), nikt nie jest papierowy, czy przesłodzony. Szczerze Wam powiem, że dzięki temu serialowi przekonałam się do zombie, ba, przekonałam się nawet do książek o apokalipsach zombie. Chcę nowego sezonu tak rozpaczliwie, jak tylko zombie może chcieć kolejny mózg, chcę więcej morderstw, zagadek, wizji, kryminału, romansu i... więcej czarnego humoru!
I najlepsza scena! <3 Tak jakby kolejna z serii ideał... [źródło]

czwartek, 23 lipca 2015

Czy można się zakochać w nieznajomym?

Tytuł: Lato koloru wiśni
Autor: Carina Bartsch
Wydawnictwo: Media Rodzina

Czasami spotkanie osoby, która namieszała w Twoim życiu jak nikt inny może okazać się przekleństwem. A czasami wręcz przeciwnie...

Emely przekonała się o tym, gdy po wielu latach spotyka Elyasa - chłopaka, który niegdyś zmienił absolutnie wszystko w jej życiu. Nic więc dziwnego, że uśmiechy i zaczepki z jego strony dziewczyna zbywa machnięciem ręki i kolejnym ironicznym komentarzem. Jednocześnie, młodą studentkę literaturoznawstwa, zaczyna interesować tajemniczy Luca, autor pochlebnych meili pod jej adresem. Kim jest tak naprawdę nieznajomy? Czy Emely zdoła wybaczyć Elyasowi błędy z przeszłości?

"Tak wielu ludzi na darmo szuka przez całe życie swojej drugiej połówki, brakującej części, która mogłaby ich dopełnić. Łatwiej jest im znaleźć igłę w stogu siana, więc w końcu zadowalają się tym, co dostają w zamian, i z czasem zapominają, że może istnieć coś innego, coś o wiele głębszego."

Lato koloru wiśni hipnotyzowało mnie okładką już od momentu pojawienia się w zapowiedziach, jeszcze lepiej za to przedstawiał się opis. Nie, nie dlatego, że szczególnie lubię love story, ale dlatego, że szukałam takiej książki na letni odpoczynek, kiedy w końcu mogłam usiąść spokojnie na leżaku i relaksować się przy lekturze. Nie spodziewałam się fajerwerków, nie spodziewałam się ambitnej książki, chciałam jedynie odmóżdżacza, który zajmie moją uwagę na parę godzin. A co dostałam? Coś, czego absolutnie się nie spodziewałam. Świetnie napisaną, wciągającą, "skrzącą dowcipem", jak jest to nadmienione na okładce, powieść, o której myśli się jeszcze długo po zakończeniu lektury.

Carina Bartsch już od pierwszych stron zaskakuje bardzo dobrym, jak na tego typu książkę, stylem pisania, który idealnie wprowadzał czytelnika w świat Emely. Autorka precyzyjnie oddawała każdy moment z życia dziewczyny, zostawiając jednocześnie czytelnikowi szerokie pole domysłów, zarówno na temat Luci i jego tajemniczych maili, jak i w kwestii wcześniejszej relacji Emely i Elyasa. Wszystko tworzyło razem bardzo spójną i logiczną kompozycję, w której nie było miejsca nawet na chwilę nudy.

Burzliwą historię pary głównych bohaterów podkreśla język, jakim posługuje się autorka. Mimo, że jest on stylizowany na młodzieżowy, to nietrudno wyłapać w nim nieco sarkastycznego humoru, charakterystycznego zarówno dla Emely, jak i dla Elyasa. Gdzieś między wierszami, autorka ujęła także ich prawdziwą relację, która szczerze podbiła moje serduszko. Kręta droga, która doprowadziła ich do punktu, w jakim znaleźli się pod koniec książki tylko sprawia, że kontynuacja, czyli Zima koloru turkusu wręcz musi trafić w moje ręce - bo czuję, że ta historia zakończy się o wiele oryginalniej, niż mogłabym to sobie wyobrazić.

W żadnym wypadku nie spodziewałabym się, że to właśnie główna bohaterka będzie powodem, przez który tak polubię tę książkę. Ale tak, to głównie charakter Emely sprawiał, że wiele razy podczas lektury mimowolnie się uśmiechałam. Poza tym, ta dziewczyna w ogóle nie przypomina schematycznej głównej bohaterki z licznych romansów, jakie dane mi było czytać. Tamte zawsze były niezdecydowane, sztuczne i do bólu przerysowane. Emely jest szczera, sarkastyczna i pewna siebie, a przy tym realistyczna. Tak realistyczna, że równie dobrze mogłabym spotkać ją na ulicy i nawet jej nie zauważyć. A przede wszystkim, nie jest idealna, jak to czasami ma miejsce w książkach YA - jest po prostu sobą.

"- Ale to działa - powiedział pewnym siebie głosem - Lecisz na mnie.
- Lecę na ciebie jak zepsuty szybowiec."

Elyasa za to nie da się nie pokochać. Ten jego cięty dowcip, a przy okazji szczerość, jaką zawsze w sobie nosił dosłownie podbijają serce i teraz już wiem, skąd wzięło się te "400 000 zachwyconych czytelniczek", jak głosi napis na okładce. Z resztą jego relacja z Emely była bardziej zabawna, niż możecie to sobie wyobrazić! Jeśli o mnie chodzi, ich dialogi naprawdę potrafiły rozbawić do łez, a jednocześnie bezustannie sprawiały, że oczekiwało się po ich relacji czegoś więcej.

Jak to zwykle bywa w romansach, akcja tradycyjnie schodzi na dalszy plan, zastąpiona (w większości) refleksjami i wspomnieniami, ale nie mogę zaprzeczyć, że pani Bartsch mimo wszystko wplotła dużą ilość fabuły w swoją książkę. Trochę przeszkadzało mi, że w większości wszystkie wydarzenia rozgrywały się wokół Emely - Elyas wciąż pozostawał w jej cieniu i mimo tego, że stanowił drugą główną postać, to miało się wrażenie, jakby był jedynie dodatkiem. Dlatego w tym wypadku, moim zdaniem dobrze byłoby poprowadzić fabułę z punktu widzenia dwóch bohaterów - Emely i Elyasa.

"Czasem uświadamiamy sobie różne rzeczy dopiero, kiedy o nich opowiemy. Jeśli zachowujemy je dla siebie, możemy je upiększać, zniekształcać, a nawet wypierać. Wypowiedziane – stają wyraźnie przed oczami. Zaśmiej się komuś w twarz albo wykrzycz coś, czego ten nie chce sobie uświadomić."

Przez wzgląd na tradycyjnie poprowadzony romans, ale dużą ilość ciekawych rozwiązań i oryginalnych pomysłów, a także świetny styl pisania, jakim posługiwała się autorka, Lato koloru wiśni zagości na długo na mojej półeczce, jako jedna z tych niekonwencjonalnych i oryginalnych powieści, do których z radością się wraca. A przynajmniej ja z pewnością nie raz wrócę do lektury tej historii. Co więc mi teraz zostało? Czekanie na Zimę koloru turkusu. Ile? Tego nikt nie wie :) Czyli tradycyjny problem książkoholika. Jeśli i Wy chcecie wciągnąć się w tę cudowną historię, w której jest miejsce i na humor i na romans, to serdecznie zachęcam do sięgnięcia po Lato koloru wiśni. Gwarantuję, że po lekturze tej książki, będziecie zagryzać zęby, ze zniecierpliwieniem czekając na kolejną część!

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina



poniedziałek, 20 lipca 2015

"English Matters" numer 53/2015

John Christopher Depp II, znany wszystkim po prostu jako Johnny Depp to w tej chwili zdecydowanie jedna z największych gwiazd Hollywood. Pokochany przez wszystkich, za rolę charyzmatycznego Jack'a Sparrow'a, za szalonego kapelusznika z Krainy Czarów, czy za wzruszającą kreację Edwarda Nożycorękiego, Depp plasuje się i na mojej liście ulubionych aktorów bardzo wysoko. Jakie były początki jego kariery? Jak zmieniał się przez te wszystkie lata? O tym i o paru innych ciekawostkach poczytacie w najnowszym "English Matters"! ("The Many Masks of Johnny Depp")

Idąc dalej tym tropem, naszym oczom ukazuje się idol wielu nastolatek, uwielbiany przez wszystkich Jared Leto z zespołu Thirty Seconds To Mars. Kiedy wraz ze swoim bratem, Shannonem, w 1988 roku zakładał go, mając na myśli raczej mały rodzinny projekt, nigdy się nie spodziewał, że grupa doczeka się tylu wydanych płyt i koncertów na żywo. A jednak - to, co niemożliwe stało się rzeczywistością i w tej chwili Thirty Seconds To Mars to jeden z najbardziej uwielbianych rockowych zespołów na świecie. ("Thirty Seconds To Mars")

Może jesteście fanami ogromnych parków rozrywki? Jeśli tak, z pewnością chętnie przeczytacie parę słów o największej zjeżdżalni wodnej na świecie w Kansas - ta konstrukcja liczy 50 metrów, a zjazd z niej z pewnością należy zaliczyć do jednej z najlepszych atrakcji! Jeśli natomiast preferujecie świat Walt'a Disney'a, to z pewnością Waszą uwagę przyciągnie krótka wzmianka o położonym w stanie Floryda, Walt Disney World Resort. Brzmi ciekawie? Jeśli wciąż nie za bardzo, to powinniście zerknąć na zdjęcie największego w USA centrum zakupowego, które ma aż 400 000 m2. ("This and That")

Z ciekawszych artykułów, znajdziemy także wzmiankę o Anglii, a konkretniej różnicach między południem a północą - zarówno tych dotyczących kultury, jak i pogody, czy geografii ("North vs South"). Parę stron dalej czeka za to coś dla miłośników amerykańskiej literatury, czy raczej ciekawskich wpływów na jej współczesny wygląd."Contemporary American Literature")

Byliście kiedyś na Cyprze? Jeśli nie, z pewnością powinniście zajrzeć na stronę 30, gdzie znajdziecie obszerny artykuł na temat kultury, geografii i możliwości, jakie daje to piękne miejsce. ("Cyprus. The Birthplace of Beauty") Wybieracie się w te wakacje za granicę? Z pewnością zainteresuje Was, jakie koszmary mogą czekać każdego podróżnika. Bo opóźnienie samolotu to tylko wierzchołek góry lodowej! ("Travel Nightmares") A na sam koniec warto powtórzyć trochę gramatyki angielskiej, czyli coś o zadawaniu pytań. ("Question Master")

Za możliwość zapoznania się z magazynem dziękuję Colorful Media

czwartek, 16 lipca 2015

Syreny, ćwierćinkuby i inne Istoty Ciemności, czyli wyruszamy na misję ratunkową

Tytuł: Niebezpieczne złudzenie
Autor: Kami Garcia & Margaret Stohl
Wydawnictwo: Feeria Young

Ridley Duchannes to taki rodzaj dziewczyny, z którą lepiej nie zadzierać. A przynajmniej nie, jeśli tylko wiesz, co potrafi syrena...

Link wraz ze znajomymi (i aktualnie najbliższymi dla niego osobami) wyrusza, by odszukać ukochaną syrenę, którą porwał wnuk potężnego Abrahama Ravenwooda - Silas. Jego plan nie ogranicza się jedynie do pozbawienia Ridley wolności, ale do czegoś znacznie potężniejszego... Dlatego Link wraz z grupą muszą działać. Dołącza do nich także Lennox Gates, cieszący się nie najlepszą reputacją w światku Istot Ciemności, który jednak z wiadomych tylko sobie przyczyn równie mocno chce odnaleźć Ridley. Czas ucieka, a Silas nie próżnuje. Co tak naprawdę dzieje się z syreną? Jakie plany ma wróg Linka i jego przyjaciół? Czy uda im się ocalić Ridley?

Kontynuacja historii zbuntowanej syreny i jej wiernego towarzysza - ukochanego, ćwierćinkuba, musiała trafić na moją półkę i od momentu, kiedy po raz pierwszy ujrzałam tę pozycję w zapowiedziach, z niecierpliwością czekałam na moment, w którym poznam dalsze losy tej szalonej dwójki. Poprzednia część zakończyła się oczywiście w momencie, który był swego rodzaju punktem zwrotnym i dlatego, kiedy tylko w me ręce trafiło "Niebezpieczne Złudzenie" bez chwili wahania zabrałam się za lekturę.

Niezmiennie zadziwia mnie, jak autorki poprawiły swój warsztat pisarski, patrząc przez pryzmat "Kronik Obdarzonych" i serii o Ridley i Linku. Coraz bardziej dochodzę do wniosku, że to po prostu zasługa bohaterów. W końcu historia dziewczyny - aniołka i jej jakże dobrego (i strasznie denerwującego) chłopaka nie może rozwinąć się we właściwym kierunku. Tymczasem, kiedy nasi bohaterowie to zbuntowane, pewne siebie i samolubne Istoty Ciemności, które na dodatek doskonale wiedzą, czego chcą, sprawa ma się zdecydowanie inaczej. I za to właśnie przede wszystkim pokochałam najnowszą serię Kami Garci i Margaret Stohl.

Bo czy da się inaczej? No właśnie - według mnie, nie. Ridley, arogancka, pewna siebie, zbuntowana syrena, która doskonale zdaje sobie sprawę ze swoich zdolności, zdecydowanie trafia na moją listę najlepszych bohaterek w historii, zajmując tym samym zaszczytne miejsce obok walecznej i równie "niegrzecznej" Celaeny Sardothien i odważnej Tessy z "Diabelskich Maszyn".

"Bo na tym świecie są trzy rodzaje dziewczyn. Dobre dziewczyny. Złe dziewczyny. I Ridley Duchannes."

Nie przypuszczałam jednak, że aż tak ciekawie rozwinie się wątek Lennox'a Gates'a, który w tej części ze zbuntowanego i tajemniczego typa z podziemnego klubu, przeobraża się w bardzo emocjonalnego, zdeterminowanego faceta. Jego relacja z Ridley cały czas się rozwija, i mimo tego, że syrena została porwana, to jego nadzieja i wiara w odnalezienie jej jest naprawdę godna podziwu.

Wielowątkowość akcji daje pole popisu do poprowadzenia dynamicznej, pełnej niespodziewanych zwrotów akcji fabuły. Z jednej strony, mamy motyw główny, czyli ciągłe próby zlokalizowania miejsca, w którym znajduje się Ridley, co w konsekwencji prowadzi do rozpoczęcia podróży i poszukiwań na szeroką skalę, które pozwoliłyby znaleźć syrenę. To właśnie ten motyw, został przez autorki w całości wykorzystany, a narracja poprowadzona tak ciekawie, że miało się wrażenie, iż razem z bohaterami zagłębiamy się w nieznane zwykłym śmiertelnikom ścieżki Nowego Orleanu, rozpaczliwie próbując trafić na jakikolwiek ślad zaginionej.

Bardzo dobrze miały się także wątki poboczne, które (jak mam nadzieję) zostaną rozwiązane w następnym tomie powieści. Przede wszystkim, mam tutaj na myśli trójkąt miłosny, który już wcześniej pojawił się między Ridley, Linkiem a Noxem, ale także sytuacje reszty bohaterów, m.in. przyjaciół Linka z kapeli. Nietrudno bowiem stwierdzić, że nie da się nie lubić Floyd, Necro czy Sampsona. Nie wiem dlaczego, ale po prostu tak się nie da. Tak jakby razem z trójką głównych bohaterów stwarzali jakąś nierozerwalną paczkę, która po prostu, nie ważne gdzie, kiedy i dlaczego trzyma się razem. Bo tak.

Jak zwykle, wyszło na to, że dynamiczny finał jeszcze bardziej zaostrzył mój apetyt na kolejną część historii. Bo mam takie niedoparte wrażenie, że po tym finale musi się coś wydarzyć i mam nadzieję, że tak się stanie. Tak czy siak, "Niebezpieczne Istoty" i "Niebezpieczne Złudzenie" osobiście uważam, za bardzo ciekawy spin-off do "Kronik Obdarzonych", a nawet dużo od nich ciekawszy. Nie ma nudnawych, byle jakich bohaterów, którzy niejednokrotnie pojawiają się w poprzedniej serii, jest za to dużo dynamicznej, wielowątkowej akcji, dużo niebezpieczeństwa, mroku, magii, syren, ćwierć- i pół- inkubów, nekromantów i innych Istot Ciemności. Jest dobrze poprowadzona historia, z pomysłem, z intrygą, z czymś, czego zdecydowanie zabrakło w "Pięknych Istotach". Zachęcam więc, jeśli szukacie historii idealnej lato - zdecydowanie trafiliście pod właściwy adres!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria
http://wydawnictwofeeria.pl/pl/strony/nowosci
 

czwartek, 9 lipca 2015

Czy można odnaleźć kogoś, kto już nie żyje?

Tytuł: Odnaleziony
Autor: Harlan Coben
Wydawnictwo: Albatros

Ojciec Mickeya zginął osiem miesięcy temu, w tragicznych okolicznościach i od tego czasu chłopak wciąż pragnie dowiedzieć się prawdy. Prawdy o jego śmierci. A także prawdy o tym, co naprawdę wydarzyło się podczas strasznego wypadku...

Jednak, chłopak nie może polegać jedynie na swoich przypuszczeniach. Dlatego stara się dociec, czy to w ogóle możliwe, by jego ojciec wciąż żył. Jakby tego było mało, Mickey próbuje jednocześnie rozwiązać sprawę afery dopingowej, w którą zamieszany jest kolega z jego drużyny. W międzyczasie Ema, przyjaciółka głównego bohatera, nawiązuje internetową znajomość z tajemniczym chłopakiem. Jego nagłe zniknięcie jest zaskoczeniem nie tylko dla dziewczyny. Kim tak naprawdę jest nieznajomy? Czy Mickey dowiedzie o niewinności kolegi? Jak wśród tylu niewiadomych i znaków zapytania, uda mu się dociec prawdy o ojcu?

Harlan Coben to znany i ceniony autor literatury sensacyjnej. Znany najbardziej z thrillera "Nie mów nikomu", autor doczekał się trzech nagród literackich, w tym nagrody Edgar Poe Award. Jest jednym z najchętniej czytanych autorów, zarówno w Polsce, jak i za granicą, a od czerwca tego roku, na półki w księgarniach trafiła jego najnowsza powieść "Odnaleziony".

Książka przyszła do mnie jako niespodzianka od wydawnictwa, nie za bardzo więc wiedziałam, jak nastawiać się do lektury tego autora. Z jednej strony, zapowiadała się powieść pełna zwrotów akcji, tajemnic i niewiadomych, czyli taka, jakie na co dzień z chęcią czytuję. Z drugiej zaś, moje obawy pojawiły się, kiedy zorientowałam się, że trzymam w rękach ostatni tom trylogii o Mickey'u Bolitarze, a pierwszych dwóch do tej pory nawet nie widziałam. Jednak wygrała moja chęć poznania historii i tak oto jestem już po lekturze najnowszej powieści Harlana Cobena. I muszę przyznać, że z chęcią zapoznałabym się z resztą jego książek.

Autor ten ma bardzo specyficzny sposób pisania powieści. Mimo, że głównymi bohaterami jego trylogii o Mickey'u są nastolatkowie, to Coben nie stara się na siłę dostosować swojego stylu pisania do młodzieżowego, przystępnego języka. Odniosłam wręcz wrażenie, że autor bardziej skupia się na przekazywaniu istotnych detali, niż na samej kreacji bohaterów i akcji. Mimo wszystko jednak, potrafił on na tyle stworzyć świat Mickey'a, że będąc aktualnie po lekturze, muszę szczerze przyznać, że przepadłam w nim na długie godziny.

Moją uwagę, w parę stron po rozpoczęciu lektury przykuła wspomniana już wcześniej dbałość o szczegóły, jaką autor pokazał w swojej najnowszej powieści. Przede wszystkim, nie ma mowy o żadnych niedopowiedzeniach, czy niespodziankach, wszystko zostało dokładnie zaplanowane, wszystkie wątki splatają się pod koniec powieści w jeden emocjonujący finał, który trzyma w napięciu do ostatniej strony. Powiedziałabym, że biorąc pod uwagę całość, ta książka to bardzo dobrze napisany thriller z wieloma elementami sensacyjno - kryminalnymi.

Mimo że autor w dużej mierze skupia uwagę czytelnika na dynamicznie rozwijającej się akcji, nie sposób było zwrócić uwagę na głównych bohaterów - nastolatków, wplecionych w bardzo niebezpieczną tajemnicę, którą za wszelką cenę próbują rozwiązać. Najwięcej na głowie ma oczywiście postać główna, czyli Mickey Bolitar. Chłopak jest bardzo dobrym koszykarzem, który w pewien sposób otrzymuje "awans społeczny" dostając się do głównego składu szkolnej drużyny koszykarskiej, coraz bardziej popularnej, ze względu na liczne sukcesy, jakie odnosi. Biorąc pod uwagę jego sytuację wśród rówieśników, Mickey'a można z powodzeniem uznać za wytrzymałego i pewnego - siebie oraz swoich umiejętności. Nie zraża się niepowodzeniami, wciąż stara się poprawić swoje relacje z kolegami z drużyny. Postać, którą jak najbardziej lubi się już od pierwszej strony i która szczególnie dobrze pasuje na narratora powieści.

Historia Harlana Cobena momentami zaskakuje, ale raczej nie wywołuje dreszczyku grozy. Przynajmniej nie, jeśli o mnie chodzi. Owszem, na czytelnika czeka wiele niespodzianek, długa droga do odkrycia prawdy i wiele przeszkód, ale podczas tej podróży raczej nie przestraszycie się na śmierć, a raczej będziecie zaintrygowani kolejną tajemnicą, na którą natrafią bohaterowie. To jednocześnie dobre i złe, ale przede wszystkim cieszy mnie, że Harlan Coben pisze we własnym, ciekawym i oryginalnym stylu, nie próbując na siłę stylizować się na sposób pisania innych autorów, a jedynie przedstawiając swoją historię tak, jak potrafi.

Wielkie brawa należą się autorowi za klimatyczne zakończenie, które zafundował czytelnikom na zwieńczenie trylogii. Podejrzewam, że ci, którzy poprzednie tomy cyklu już czytali, będą nawet bardziej zaskoczeni znając jeszcze o wiele więcej szczegółów, których mi nie dane było poznać. Ale nawet bez nich, jestem w stanie powiedzieć, że końcówka powieści jest naprawdę emocjonująca i udana.

"Odnaleziony" Harlana Cobena to wielka niespodzianka, na jaką natrafiłam przypadkowo, ale jak widać, szczęśliwie. Książka jest napisana niesamowicie dobrym stylem, z dbałością o każdy, najmniejszy szczegół, a autor zasługuje na gromkie brawa za tak świetnie poprowadzoną akcję. Wierzę, że ta powieść przypadnie do gustu nie tylko tym, którzy z tym gatunkiem mają do czynienia na co dzień, ale także tym, którzy historię z nim dopiero rozpoczynają. Jeśli szukacie dobrego, niebezpiecznego thrillera, dzięki któremu poczujecie, że w te upalne dni wraz z Mickey'em próbujecie rozwikłać tajemnicę tragicznego wypadku, to trafiliście pod właściwy adres - "Odnaleziony" będzie idealny dla Was.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Albatros

wtorek, 7 lipca 2015

Stos zbiorczy

Wakacje oficjalnie zaczęte, wolne świętujemy już od piątku, a ja z tej okazji zdecydowałam się podsumować moje zbiory książkowe z ostatnich dwóch miesięcy - maja i czerwca. Trochę się tych perełek nazbierało, w większości są to egzemplarze recenzenckie, ale, jak zaraz zobaczycie poniżej, znalazło się także parę pozycji, które kupiłam. Z pewnością, moim książkowym zakupom przysłużył się pobyt w Krakowie, znanym przecież z tanich księgarń. Ale, jak się okazało, nie tylko, bo klimatyczne kafejki, cudowne miejsca do zwiedzania i sama aura tego miejsca sprawiła, że z chęcią będę powracała do tego miejsca. Zwłaszcza z tak doborowym towarzystwem, z jakim się tam ostatnim razem znalazłam. Przechodząc jednak do sedna sprawy, zapraszam bardzo serdecznie na (całkiem spory) stos (a raczej stosy) zbiorczy :)

Stosik 1

1. "Heir of Fire" Sarah J. Maas - nabytek z księgarni "Foyles" z Londynu; mam plan wkrótce się zabrać i napisać przedpremierową recenzję - w końcu we wrześniu premiera!
2. "The Memoirs of Sherlock Holmes" Arthur Conan Doyle - jw.; nabytek z Muzeum Sherlocka Holmes'a; bo czas najwyższy zabrać się za książki o słynnym detektywie!
3. "Starter" Lissa Price - przeceniony o 50% w Empiku, więc oczywiście musiałam skorzystać! Zwłaszcza, że chcę się wyrobić do premiery drugiej części serii - "Endera", więc również jak najszybciej muszę wziąć się za lekturę.
4. "BZRK" Michael Grant - z krakowskiej księgarni; kupione za namową przyjaciółki - książek tego autora nie czytałam, ale jestem ciekawa tej powieści, zwłaszcza, że podobno jest nawet lepsza od "GONE".
5. "Dni krwi i światła gwiazd" Laini Taylor - jw.; mam wobec książki mieszane uczucia po lekturze pierwszej części, ale zobaczymy...
6. "Studium w szkarłacie" Arthur Conan Doyle - jw.;jestem ciekawa przygód Sherlocka Holmesa i chyba zacznę najpierw od tej książki, a dopiero później zabiorę się za angielskie wydanie, jakie posiadam ;)
7. "Gra" Anders De La Motte - jw.; książka, która zaintrygowała mnie już podczas zeszłorocznego "Literackiego Sopotu", a teraz w końcu miałam okazję ją kupić w promocyjnej cenie. Brzmi intrygująco, zobaczymy, jak będzie naprawdę :)

Stosik 2

1. "Dopóki nie zgasną gwiazdy" Piotr Patykiewicz - prezent - niespodzianka od taty; po blogosferze krążą same pozytywne opinie na jej temat, więc koniecznie muszę sprawdzić, ile w nich prawdy.
2. "Odnaleziony" Harlan Coben -  niespodzianka od Wydawnictwa Albatros; przeczytana, recenzja wkrótce na blogu.
3. "Ścieżka ocalenia" Ewa Seno - egz. recenzencki od Wydawnictwa Feeria; jw.
4. "Toxic" Rachel Van Dyken - jw.; recenzja TUTAJ :)
5. "Co, jeśli..." Rebecca Donavan - jw.; przeczytana, recenzja wkrótce się ukaże.

Stosik 3

1. "Szary Mag" Jarosław Prusiński - egz. recenzencki od Autora, otrzymany w ramach akcji PNGiSAM; moja aktualna lektura.
2. "Dziwne losy Jane Eyre" Charlotte Brontë - ze starych zbiorów; obejrzałam niedawno film z Mią Wasikowską i Michael'em Fassbenderem i muszę przyznać, że byłam zachwycona. Świetny film, dlatego mam ogromną chęć zapoznać się z pierwowzorem.
3. "Każdego dnia" David Levithan - egz. recenzencki od GW Publicat; na półce czeka "Will Grayson, Will Grayson" napisany wraz z John'em Green'em, także szykuje się mały maraton książek tego autora :)
4. "Lato koloru wiśni" Carina Bartsch - egz. recenzencki od Wydawnictwa Media Rodzina; lekki romans? Idealny dla mnie! Na wakacje będę potrzebować czegoś takiego - przyjemnego i łatwego, dzięki czemu przepadnę na długie godziny :)

Dodatki

 1. "Piękno wykute w stali" Małgorzata Martini - kupione podczas wizyty w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha"; w związku ze sportem, jaki trenuję, coś idealnego dla mnie! Poza tym, jestem niezmiernie ciekawa japońskich broni :)
2. Płyty Muse "The 2nd Law" i "Drones" - MÓJ SKARB! <3 Najnowszy nabytek i jednocześnie prezent - jestem taka niezmiernie szczęśliwa! Zapowiadają się dłuuugie godziny słuchania :3 Oczywiście po przesłuchaniu dam znać, jakie są moje odczucia, ale patrząc tylko na okładki, czuję, że jak najbardziej pozytywne :D

______
Zdecydowanie trochę się tych nabytków nazbierało w ostatnim czasie - na szczęście mamy wakacje, można więc słuchać, oglądać i czytać do woli! To jak - co z powyższych stosów z radością byście podkradli, a co jest raczej nie w Waszym klimacie? ;)

sobota, 4 lipca 2015

Podsumowanie czerwca 2015

Hej!
Pewnie większość z Was jest już myślami gdzie indziej, planując lub nawet rozpoczynając wyjazdy na tegoroczne wakacje, albo po prostu rozkoszując się odrobiną wolnego w domu. Ja jestem jeszcze w fazie radości po zakończeniu roku i rozpoczęciu wolnego, i tak dopada mnie powoli wakacyjne rozleniwienie, z którym cały czas staram się walczyć :) Przede wszystkim jednak, na bieżąco nadrabiam książkowe, serialowe i filmowe zaległości, jednocześnie próbując nadążyć z recenzjami i postami dla Was - bo kto powiedział, że życie bloggera książkowego jest proste? ;) Jednak zanim całkowicie oddamy się lenistwu wakacyjnemu, chciałabym jeszcze wspomnieć co nieco o minionym miesiącu czerwcu - jak wypadł u mnie?

Miesiąc: Czerwiec 2015

źródło
Liczba przeczytanych pozycji: 4

Liczba zrecenzowanych pozycji: 3

Liczba obejrzanych filmów: 1

Liczba zrecenzowanych filmów: 0

Przeczytane pozycje:
1. "Co, jeśli..." Rebecca Donavan [recenzja]
2. "Toxic" Rachel Van Dyken [recenzja]
3. "Ścieżka ocalenia" Ewa Seno
4. "Odnaleziony" Harlan Coben

Najlepsza książka: W tym miesiącu zaskoczyła mnie najnowsza powieść Harlana Cobena - mimo, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, to było ono jak najbardziej udane.

Najgorsza książka: Niestety, ogromnie rozczarowałam się na książce Rebecci Donavan. Zapowiadała się tak dobrze, a wyszło nie najlepiej...

W tym miesiącu zdecydowanie królowały seriale, bądź też raczej jeden, niesamowity, wciągający i jedyny w swoim rodzaju "Reign" <3 Jestem właśnie świeżo po drugim sezonie i sama nie wiem, jak ja wytrzymam do października, do trzeciego sezonu! Ale w związku z tym, że nie pisałam jeszcze nic o 1 sezonie, muszę to jak najszybciej nadrobić, co byście dokładnie wiedzieli, co tak bardzo kocham w tym serialu :D Poza tym jednak, byłam niedawno w kinie na "Krainie Jutra" - film, niestety, mocno rozczarował, spodziewałam się zdecydowanie więcej. Zapewne recenzja także ukaże się wkrótce. Aktualnie nadrabiam książkowe zaległości, które mi się przez ukochany serial narobiły - a zapewniam Was, że jest ich całkiem sporo! W końcu mogę też zapytać się Was - jak Wam się podoba nowa szata graficzna bloga? Było nad nią trochę ślęczenia, ale mam nadzieję, że jest warta wyszukiwania wszystkich możliwych kodów CSS :P 

To by było na tyle, trzymajcie się ciepło i życzę Wam z całego serca cudownych, niezapomnianych i radosnych wakacji - odpoczynku, żebyście nabrali sił na nowy rok szkolny ;)

czwartek, 2 lipca 2015

Krocząc ścieżką ocalenia


Tytuł: Ścieżka ocalenia
Autor: Ewa Seno
Wydawnictwo: Feeria Young

Nina (a raczej królewna Antilia) przeszła już wiele - jej poświęcenia dla bliskich i przyjaciół nie da się opisać, a mimo to dziewczynę czeka jeszcze najtrudniejsze zadanie. Musi zmierzyć się ze złem, zagrażającym nie tylko jej planecie, Mandorze, ale także całemu Wszechświatowi. Przede wszystkim jednak, Nina będzie zmuszona zadecydować o losie swojego nienarodzonego jeszcze dziecka... Jak dziewczyna poradzi sobie podczas ostatniego starcia z tym, co zagraża jej i jej bliskim? Czy urodzi dziecko vipera? Czy ta wyprawa zakończy się dla wszystkich pomyślnie?


"Miłość to dar, nie kara. Bywa trudna, ale tylko głupcy rezygnują z niej, gdy pojawią się problemy."

Po ostatni tom trylogii pani Seno sięgnęłam z czystego sentymentu. Po nie najlepszym, ale cokolwiek wciągającym pierwszym tomie, drugi chciałam przeczytać koniecznie - niestety, jak się okazało, ten z kolei okazał się katastrofą. Do trzeciego podeszłam więc ze sporą dozą dystansu, nie wiedząc, czego się spodziewać. Chyba szczęśliwie się złożyło, że nie robiłam sobie zbyt wielkich nadziei, bo "Ścieżka ocalenia" może i podnosi poziom dwóch poprzednich części, ale mimo wszystko nie jest lekturą, która na długo zapada w pamięć.

Kreacja bohaterów w tej części uległa nieznacznej zmianie. Przede wszystkim, główna bohaterka, Nina nieco wydoroślała, przyrównując jej charakter do tego, który zapamiętałam z drugiej części. Jednak mimo tego, że nauczyła się podejmować rozsądniejsze decyzje, jej niewyparzony język pozostał taki sam. Wciąż irytowała się niezmiernie łatwo, co z kolei kazało mi parokrotnie zastanowić się, czy rzeczywiście czytam o osiemnastoletniej dziewczynie, która ma podjąć w życiu bardzo trudne wybory, czy o rozkapryszonej, małej dziewczynce, która, kiedy nie dostanie tego, czego chce, pragnie jedynie wykłócać się ze wszystkimi wokół.

 Z resztą, nie tylko Nina była wiecznie skora do waśni. Podobnie było z wiecznie niezadowolonym Nickiem, na którego przez większą część książki miało się ochotę jedynie nakrzyczeć. Zarzucał Ninie nieprzemyślane decyzje i impulsywność, ale sam nie był lepszy. Podobnie jak większość bohaterów. Żadne z nich bowiem nie zmieniło się na tyle, bym mogła je polubić.

"Czułam się jak układanka, w której brakowało zbyt wielu elementów. Z każdym dniem, z każdą nową decyzją traciłam kolejny, cenny dla mnie kawałek."

Nieco inaczej sprawa się ma, jeśli chodzi o fabułę. W tej części była ona o wiele lepiej przemyślana, aczkolwiek nie obyło się bez pewnych zgrzytów. Autorka jak widać ma tendencję do spłycania niektórych momentów, lub ich skracania, co w konsekwencji prowadzi do tego, że można się w lekturze trochę pogubić. Na szczęście, pod względem wydarzeń, książka nadrabia bardzo dużo. Może i część z nich była nieco naciągnięta, biorąc pod uwagę pierwotny zarys fabuły, ale mimo wszystko pozycję tę czytało się dużo milej niż jej poprzedniczki.

Nie obyło się oczywiście bez wielkiego finału, który, co muszę przyznać, pozytywnie mnie zaskoczył. Ostatnie strony książki okazały się dosyć emocjonujące, biorąc pod uwagę rozwiązanie akcji. Przede wszystkim pani Seno nie poszła na łatwiznę i nie zakończyła fabuły w sposób, jaki można by się tego spodziewać. Wybrała za to trochę trudniejsze rozwiązanie, za co książka dostaje ode mnie dużego plusa.

Nie powiem, że trylogię Ewy Seno mogę Wam z czystym sumieniem polecić, bo zdecydowanie tak nie jest. Patrząc z perspektywy czasu, chyba druga część najbardziej zepsuła moje zdanie o tej serii, ale mimo wszystko - historii o królewnie Antilii nie będę wspominać szczególnie wylewnie. Być może trzecia część nadrobiła trochę za dwie poprzednie, ale mimo wszystko, tę trylogię zapamiętam jako przeciętną młodzieżówkę, która może i jest wciągająca, ale bardziej niż to - po prostu irytująca.

Tych, którzy już zdążyli się zapoznać z "Tatuażem z lilią" i "Ceną odwagi" mogę jedynie zachęcić do zakończenia trylogii, jako że, moim zdaniem jest dużo lepsze od poprzedniczek. Możecie spodziewać się całkiem interesującego zakończenia i ciekawie poprowadzonej fabuły, ale największym zgrzytem są niestety bohaterowie, którzy irytują niemal całą powieść. Dlatego, jeśli szczególnie chcecie się zapoznać z tą trylogią, to oczywiście nie bronię, ale jeśli macie już dość schematycznych, płytkich młodzieżówek, to obawiam się, że lektura książek pani Seno może Was mocno rozczarować.

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria

środa, 1 lipca 2015

A gdyby tak...

Tytuł: Co, jeśli...
Autor: Rebecca Donavan
Wydawnictwo: Feeria Young

Dawniej Cal, Rae, Richelle i Nicole stanowili nierozłączną paczkę. Rozumieli się doskonale, spędzali ze sobą czas każdego dnia. Ale dzieciństwo ma to do siebie, że kończy się zbyt szybko. Tak teź było w ich wypadku - każde z nich poszło we własną stronę, każde zadecydowało, że chce robić w życiu coś innego. Łatwo więc wyobrazić sobie zdziwienie Cala, kiedy nagle widzi w ulubionej kafejce, daleko od rodzinnego miejsca, swoją przyjaciółkę z dzieciństwa - Nicole. Jednak swoim zachowaniem zupełnie nie przypomina nieśmiałej, cichej i wystraszonej dziewczynki, jaką znał z dzieciństwa. Nyelle (bo tak nazywa się nieznajoma) jest pełna pozytywnej energii i szalonych pomysłów. Pragnąc odkryć tajemnicę z przeszłości, Cal coraz bardziej zaznajamia się z dziewczyną. Co się stało z Nicole? Kim tak naprawdę jest Nyelle?

"Tyle razy rozmyślałam o decyzji, którą kiedyś podjęłam, zastanawiając się, co by było, gdybym postąpiła wtedy inaczej? Kim byłabym dzisiaj? Jak wyglądałoby moje życie? A co, jeśli..."

Lektura książek Rebecci Donavan zapadła mi w pamięć jako lekcja życia - w trylogii "Oddechy" autorka zawarła tyle niesamowitych wartości, że gdy czas było pożegnać się z historią Emmy i Evana, czułam naprawdę wielki żal. Stąd też, w kolejnej powieści tej autorki, "Co, jeśli..." pokładałam ogromne nadzieje. Liczyłam, że książka, chociaż tak odmienna tematyką, będzie przypominać mi moje niedawne spotkanie z trylogią "Oddechy". Czy więc "Co, jeśli..." sprostało moim wymaganiom?

Historia Cala i Nyelle rozpoczyna się niezbyt obiecująco. Tak jak w "Powodzie by oddychać" akcja książki wciągała czytelnika w świat głównych bohaterów niemal od pierwszego zdania, tak w tej powieści, na rzeczywisty rozwój fabuły trzeba sobie chwilę poczekać. Niestety, był to pierwszy element, na jaki zwróciłam uwagę - być może przez niego, przy dalszej lekturze tej powieści, cały czas przyrównywałam tę historię do trylogii "Oddechów". I być może dlatego "Co, jeśli..." przypadło mi do gustu o wiele mniej.

Cal był postacią, do której, niemal do samego końca nie byłam przekonana. Wydaje mi się, że autorka popełniła błąd, wprowadzając go jako narratora. O wiele lepiej, moim zdaniem, w tej roli sprawdziłaby się Nyelle, która, jak mi się zdawało, mogłaby poprowadzić tę historię o wiele ciekawiej. Rozumiem jednak, że Rebecca Donavan chciała po prostu umożliwić czytelnikowi odkrywanie całej tajemnicy wraz z głównym bohaterem, dlatego to małe niedociągnięcie jestem jej jeszcze w stanie wybaczyć.


"Wyrzuty sumienia to przebiegłe bestie. Ranią głęboko, a kiedy rana już się zabliźnia, posypują ją solą."

Trudno mi jednak nie wypomnieć autorce stylu prowadzenia narracji. Główny bohater, bardziej niż ciekawić czytelnika własnymi domysłami i przypuszczeniami na temat nieznajomej, raczej przez większość książki zanudzał swoimi gdybaniami i zachwytami nad Nyelle. Niestety, zabrakło mi w tej książce charakterystycznego stylu pisania, jakim posługiwała się Rebecca Donavan w trylogii "Oddechy" - tam potrafiła wzbudzić w czytelniku wiele emocji. Od strachu i przerażenia, poprzez smutek i złość, po bezgraniczną radość.

Całkowicie rozczarowało mnie zakończenie historii. Zwłaszcza, że zaczęłam się go domyślać w połowie książki. Nie było w nim nic zaskakującego, nic, co by mnie wzruszyło, poruszyło, lub sprawiło, że o tej powieści myślałabym jeszcze przez długi czas po zakończeniu lektury, jak to miało miejsce w przypadku trylogii "Oddechów". Autorka, moim zdaniem, poszła na łatwiznę, a schematyczność końcówki lektury tylko to potwierdza.

Jedyny element w tej książce, który tak naprawdę uratował tę powieść, to kreacja Nyelle. Jej historia jest niesamowicie intrygująca, podobnie, jak wszystko co robi. Przez jej ogrom energii, szalonych pomysłów i radość, jaką czerpie z rozweselania innych stała się moją ulubioną bohaterką w całej historii. Jednocześnie, po prostu nie sposób było nie zainteresować się jej losem i być może dlatego, książki nie spisuję kompletnie na straty.

Niestety, muszę przyznać, że "Co, jeśli..." w żaden sposób nie przypomina cudownej trylogii tej autorki, którą tak mocno pokochałam. Pomysł Rebecci Donavan może i był dobry, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. A szkoda, bo po tylu pozytywnych opiniach i obiecujących zapowiedziach liczyłam na coś zdecydowanie lepszego. Jak widać, mocno się przeliczyłam.

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria