Walka o tytuł księżniczki trwa ["Jedyna" Kiera Cass]

źródło

Tytuł: Jedyna
Autor: Kiera Cass
Wydawnictwo: Jaguar

Americe udało się wygrać z ponad trzydziestoma kandydatkami na tytuł przyszłej królowej Ilei, a teraz, wraz z czterema ostatnimi faworytkami, walczy w końcowym etapie Eliminacji. Mimo że uwielbia ją niemal cała Ilea, serce dziewczyny wciąż jest podzielone - z jednej strony żywi uczucia do dawnej miłości, Aspena, z drugiej zaś czuje, że jakaś tajemnicza siła przyciąga ją do Maxona. America będzie musiała zadecydować - i to nie tylko o swojej przyszłości, ale również o przyszłości innych, bliskich sobie osób...


Nigdy nie ukrywałam, że seria Selekcja pani Cass jest dla mnie typowym guilty pleasure. Książki te czyta się bowiem jak połączenie przyjemnej baśni z powieścią obyczajową/romansem, z czego chyba najbardziej wciąga czytelnika ten cudowny świat pięknych sukienek, ogromnego, dostojnego zamku, a w nim, niczym w najlepszym reality show - rywalizacji, która z baśniowością ma niewiele wspólnego. Każda z kandydatek jest bowiem gotowa poświęcić wiele, by zostać księżniczką i jednocześnie żoną młodego, przystojnego księcia Maxona. Losy wszystkich kandydatek są niesamowicie wciągające, a, co za tym idzie, każdy kolejny tom Selekcji pochłania się w tempie ekspresowym.

Nie jesteś światem, ale jesteś tym, co sprawia, że ten świat jest dobry. Bez ciebie wciąż żyję, ale to wszystko co jestem w stanie robić.

Elita zawiodła mnie, bo jako kontynuacja całkiem znośnych Rywalek miała być kolejną powieścią, w której czytelnik całkowicie mógł się zatracić. Tymczasem osobiście, po lekturze drugiej części Selekcji czułam niedosyt i rozczarowanie, jako że miałam wrażenie, że pomysł pani Cass już się wyczerpał. Gnana przez ciekawość sięgnęłam jednak po Jedyną i muszę przyznać, że był to dobry krok. Po pierwsze, ponieważ nie lubię zostawiać niedokończonych serii, a po drugie, bo okazało się, że jak na finał baśniowej historii, Jedyna była naprawdę ciekawa.

Przede wszystkim, po koszmarnej Elicie, Jedyna zdawała się naprawdę pisana z pomysłem. Fabuła wciągała już od pierwszej strony i widać było znaczącą poprawę w porównaniu do poprzedniczki. Intrygi rozgrywane na zamkowych korytarzach były jakby ciekawsze, bardziej niebezpieczne i - co najważniejsze - każda z nich miała decydujący wpływ na rozwój dalszych wypadków. W końcu w Eliminacjach pozostały już jedynie cztery kandydatki. Cztery, które gotowe były zdobyć się na wiele, by zyskać przychylność księcia Maxona.

Nie ma znaczenia, jak sama postrzegasz swój charakter, liczy się to, jak go wykorzystujesz.

Jednym z większych minusów tej powieści była główna bohaterka we własnej osobie. Wiecznie Niezdecydowana America, jak nietrudno się domyślić wciąż rozważała wszystkie możliwe scenariusze życia z Aspenem i z Maxonem. I jak nietrudno się domyślić, mimo licznych przemyśleń, wciąż nie potrafiła podjąć jednej decyzji, więc niemal całą powieść kręciła się w kółko wokół dwóch obiektów jej westchnień. Jakkolwiek bym się nie starała, trudno więc było mi zdobyć się na chociaż cień przyjaźni do Americii.

Myślę, że wszyscy, którzy kiedyś rozpoczęli serię Selekcja, już dawno ją zakończyli. Bo można o niej powiedzieć wiele, ale jednego nie można jej odmówić - to tak wciągająca historia, że zanim się orientujemy, całość jest już w naszych rękach, a my kończymy lekturę i myślimy sobie, jakim cudem udało nam się przeczytać te trzy tomy w tak szybkim tempie. I chyba dlatego seria Selekcja trafia na moją czołówkę najlepszych guilty pleasure w historii.

Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie. [...] Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje.[...].

Jedyna, jako zwieńczenie losów Americii i Maxona wydaje się podnosić poziom poprzedniczek. Nie brak w niej wad, tyle tylko, że łatwo się o nich zapomina w natłoku zdarzeń, intryg i zagadek. Trójkąt miłosny zostaje w końcu rozwiązany, a America (szczęśliwie) podejmuje wybór między spokojnym, sielskim życiem, a możliwością życia jako księżniczka. Osobiście, mimo że miała lepsze i gorsze momenty, całą serię będę wspominać dobrze, jako możliwość oderwania się od rzeczywistości i zanurzenie w innym, momentami baśniowym, a momentami przerażająco realistycznym świecie, gdzie, pod fasadą ślicznych sukienek, kryją się warstwy licznych intryg.

To nie będzie "Żyli długo i szczęśliwie".

To będzie o wiele więcej.