"Dawca" Lois Lowry

Tytuł: Dawca
Autor: Lois Lowry
Wydawnictwo: Galeria Książki

"W społeczności, w której żyje Jonasz, wszystko jest idealne. Specjalnie dobrane kobiety rodzą dzieci, które trafiają potem do odpowiednich jednostek zwanych komórkami rodzinnymi. Każdy ma przypisanych rodziców i pracę. Nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, by zadawać pytania. Wszyscy są posłuszni. Nie ma konfliktów, nierówności, rozwodów, bezrobocia, niesprawiedliwości… ani możliwości wyboru.
Wszyscy są tacy sami.
Z wyjątkiem Jonasza. 
Podczas ceremonii dwunastolatków dzieci z dumą przyjmują przydzielone im życiowe role. Ale dla Jonasza wybrano coś specjalnego. Ma rozpocząć szkolenie u tajemniczego starca zwanego Dawcą Pamięci. Jonasz stopniowo uczy się, że moc tkwi w uczuciach. Ale kiedy jego własna siła zostaje wystawiona na próbę – kiedy musi uratować kogoś, kogo kocha – może nie być gotowy. Czy jest za wcześnie? Czy za późno?"

Lois Lowry jest autorką ponad trzydziestu książek dla młodzieży, za które otrzymała wiele wyróżnień - w tym także dwukrotnie Medal Newbery'ego. Jej bestsellerowa powieść "Dawca" trafiła na ekrany kin 22 sierpnia tego roku.

Zapewne nigdy nie dowiedziałabym się ani o książce, ani o ekranizacji, gdyby nie Marta, która zwróciła mi uwagę na tę produkcję, krótko przed jej premierą. Nastawiałam się zarówno do lektury jak i filmu dosyć sceptycznie - w końcu ileż to już na rynku pojawia się książek z mniej więcej tym samym schematem - jest sobie społeczeństwo, które wprowadziło surowe zasady, aż tu nagle pojawia się osoba, która zaburza całą pracę systemu i rozpoczyna się walka między buntownikiem a władzami... Widać jednak, mam słabość do takich pozycji i tym oto sposobem jestem już po przeczytaniu książki Lois Lowry - i jakie jest moje zdanie?

„Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić.” 

"Dawca" to taki typ książki, który naprawdę trudno jest ocenić - z jednej strony widzę kapitalny styl pisania autorki, bardzo wciągający i opisowy, ciekawie wykreowane społeczeństwo (aczkolwiek nie powiem, że nie miałam skojarzeń z "Igrzyskami Śmierci"), dobrze poprowadzona fabuła, z drugiej jednak coś mi w tej lekturze zgrzytało... Były to co prawda niewielkie detale, jednak biorąc pod uwagę ich wpływ na przebieg akcji, być może wcale nie były one takie małe?

Przede wszystkim, zarzucić można autorce słabej kreacji bohaterów. I nie, już nie tylko chodzi mi o mdły i nijaki charakter głównej postaci, ale przede wszystkim jej bezmyślność. Podejmował naprawdę głupie, nieprzemyślane decyzje i zwyczajnie mnie denerwował. Podobnie było z Fioną. Nie dość, że wątek miłosny między nią a Jonaszem jest mocno naciągany i właściwie równie dobrze mogłoby go w ogóle nie być (zupełnie nic z niego nie wynikało), to jeszcze ta bohaterka była dokładnym przeciwieństwem postaci, jakie zwykłam lubić w książkach. Jedynym bohaterem, którego można jeszcze nazwać znośnym był Aszer - zabawny i sympatyczny, dało się go polubić.

Gdybym miała wymienić jeszcze jeden, zasadniczy minus książki, to jest nim fakt, że historia ta jest po prostu za krótka. Zakończenie jest bardzo niejasne, a do tego, przez całą długość trwania książki, miałam nadzieję, na rozwój wydarzeń, jednak, gdy w końcu to nastąpiło, lektura zwyczajnie się zakończyła. Liczę więc, że kolejny tom okaże się chociaż minimalnie dłuższy i spełni moje oczekiwania, jeżeli chodzi o wartką akcję.

„Lęk oznacza głębokie, mdlące poczucie, że za chwilę stanie się coś strasznego.” 

Styl pisania Lois Lowry to chyba największy atut tej pozycji. jest lekki, niewymagający, ale jednocześnie barwny i wciągający. Ma w sobie coś takiego, przez co ma się ochotę czytać i czytać tę książkę, a nawet po jej skończeniu wciąż pozostaje niedosyt. Bardzo podobało mi się opisywanie kolorów i uczuć przez autorkę i podejrzewam, że obrazowe przedstawienie, np. lęku musiało wiązać się ze sporym wyzwaniem, więc na tym polu rzeczywiście ujrzeć można było kunszt pisarski autorki.

Książka ta może i nie zasługuje na miano "najlepszej z najlepszych", ale na pewno sprosta nieco niższym wymaganiom. Jest w niej wiele minusów, jednak nie da się zaprzeczyć jednemu - historia wciąga i to aż do ostatniej strony. Jeżeli więc podejdziecie to tej pozycji z nieco mniejszym entuzjazmem, na pewno się nie zawiedziecie, jednak nie radzę liczyć na arcydzieło - takowego na pewno nie otrzymacie.

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję księgarni Dadada.pl! :)

____________

Recenzja napisana także dla portalu literatura.juevntum.pl oraz bloga Książkowy Zakątek :)