Przepowiednia prawdę ci powie? ["Naznaczeni śmiercią" Veronica Roth]

źródło

Tytuł: Naznaczeni śmiercią
Autor: Veronika Roth
Wydawnictwo: Jaguar

Ludy Shotet i Thuvhe. Ona - wojowniczka, siostra bezwzględnego i okrutnego władcy, nauczona ukrywania emocji od najmłodszego, obdarowana losem, który stał się jej przekleństwem. On - młody, lojalny wobec swojej rodziny syn Wyroczni. Rodzina Akosa zostaje zaatakowana przez wrogich żołnierzy, a on sam, wraz z bratem, uprowadzony i więziony. Na pierwszy rzut oka, ani on, ani ona jeszcze nie mają pojęcia, że kiedyś będą siebie potrzebować. Że kiedyś, żeby ocalić swoich ludzi i siebie nawzajem, będą musieli sobie zaufać. Tylko jak zdobyć zaufanie, gdy wokół panuje zdrada? Komu uda się przetrwać i wyjdzie z tego zwycięsko?


Bardzo tęskniłam za takimi historiami. Nieważne jak naciągane, zmyślone, czy fikcyjne by się wydawały. Tęskniłam za inną rzeczywistością, za nadzwyczajnymi zdolnościami, za inną galaktyką, za buntownikami i wojownikami. Przede wszystkim jednak, tęskniłam za historią, w którą czytelnik zagłębia się powoli, otulając się coraz to nowymi faktami i wydarzeniami, niczym miękkim kocem, stopniowo zapominając, że poza ludem Shotet i Thuvhe, poza Cyrą i Akosem, poza Losami i fantastycznymi wydarzeniami istnieje coś jeszcze.

I myślę, że to jest właśnie wyznacznik dobrej książki. To, co nie udało się Veronice Roth w Niezgodnej, a czym całkowicie przekonała mnie do siebie w Naznaczonych śmiercią, to ta umiejętność zgubienia czytelnika w wirze wydarzeń. Przeniesienie go do innego świata, zostawienie w gąszczu możliwych rozwiązań historii, poznanie z wszystkimi bohaterami i powolne odkrywanie kart - dotyczących tego, co wydarzy się na kolejnych stronach. I dlatego mówię to, zdecydowanie i głośno - dziękuję, Veronico Roth, że tym razem dałaś mi opowieść, w której mogłam się zakochać.

Dziękuję Ci przede wszystkim za bohaterów. Dziękuję za Akosa, cierpliwego, wytrwałego, zdeterminowanego i lojalnego. Dziękuję, że dałaś mi go poznać zarówno jako silnego i rozważnego człowieka, który tak bardzo zmienił się od czasu, kiedy poznał Cyrę, jak też jako niezdecydowanego, młodego chłopaka, który nie wie, co zrobić by ochronić swoją rodzinę i komu zaufać, by udało mu się tego dokonać. Dziękuję za Cyrę - wojowniczkę i "Bicz Ryzeka", która dopiero po czasie potrafiła zrozumieć, dlaczego włada tym, a nie innym darem, czemu ona została do tego wyznaczona. Przypominała mi wiele ulubionych postaci z książek fantasy i mimo że była w równym stopniu genialna, co irytująca, chyba o to właśnie chodzi, w dobrze wykreowanym bohaterze - wzbudza nie tylko całkowicie powierzchowne emocje.

Dziękuję Ci za rozbudowaną fabułę, za wszystkie zdrady, za sekrety, tajemnice, które wychodzą na jaw. Za to, że nie prowadziłaś czytelnika za rękę, próbując, krok po kroku tłumaczyć mu, w jakim położeniu znajdują się bohaterowie, ale że dałaś mu sama odkryć, jakie ścieżki ich czekają, zostawiając ich z tysiącem niedopowiedzeń w głowie i pytaniami, na jakie jeszcze nie dane im było odkryć odpowiedzi.

Nie będę ukrywać, że brakowało mi historii w stylu fantasy/science-fiction, która w takim stopniu porwałaby mnie do swojego świata, pozwalając zapomnieć o wszystkim dookoła. Veronice Roth nie tylko udało się sprawić, że całkowicie przepadłam, zagłębiając się w losy Akosa i Cyry, ale również potrafiła na tyle zaintrygować mnie tą historią, że teraz nie ma bata i druga część serii, przy okazji premiery, będzie koniecznością.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Jaguar